Ten półgodzinny film dokumentalny, nakręcony w pensjonacie znajdującym się cztery godziny na północny zachód od Nowego Jorku, oddaje reakcje gości na ataki terrorystyczne z 11 września i ich następstwa. Zwykli ludzie, z których wielu było świadkami ataków World Trade Center w Nowym Jorku, opisują, gdzie byli, co czuli i jakie działania podejmowali tego dnia. Mówią przy stole śniadaniowym, na zewnątrz, na tle drzew z opadającymi liśćmi oraz w innych miejscach wokół domów zbudowanych z bali drewnianych. Dokument ten oddaje osobiste historie zwykłych ludzi zmuszonych do podejmowania w oka mgnieniu decyzji, w obliczu przerażającej rzeczywistości.
Ponad 100 osób opisuje, jak radzili sobie z wydarzeniami dnia. Maggie Ackerman, asystentka nauczyciela czwartej klasy w Mechanicsburg, PA, opowiada o konieczności maskowania swoich emocji przed uczniami, którzy później dowiedzieli się o wydarzeniach w domu. Meagan Scheidgler, nauczyciel angielskiego w liceum z Rochester w stanie Nowy Jork, wyjaśnia, jak się czuła, gdy cała szkoła usiadła razem, by po cichu oglądać wiadomości, dzieląc się szokiem, zamieszaniem i gniewem. Edward Jorge, kierownik regionalny amerykańskiego Korpusu Pokoju, opisuje bieganie z numerem 6 WTC ze swoim kolegą, obserwując fatalną scenę z pobliskiej przystani i desperacko próbując zadzwonić do jego personelu, aby sprawdzić, czy udało mu się go przetrwać. Denise Ambonino, pracownik biurowy, waha się w swoim wstępie: Pracuję… to znaczy, pracowałem, w Tower 1 WTC, a na dole piłem kawę, kiedy samolot uderzył. Jaleen, niemiecka uczennica szkoły średniej przyznaje, że czuła się wyobcowana z tego wydarzenia i martwiła się bardziej o swoją rodzinę w Niemczech niż o to, co się wokół niej działo.
Wiele takich historii zostało już opowiedzianych w głównych mediach w dniach następujących po 11 września, ale nie w stopniu uczciwości i intymności, jakie oferują nasi bohaterowie.
Ten film unika wysokiego poziomu emocji i dramatu wyrażanego we wrześniu w telewizji – nie ma wiele płaczu, nie ma dzieci strażaków, którzy zginęli, ani ludzi, którzy stracili współmałżonków podczas ataków. Są to historie ludzi, którzy pozostali fizycznie bez szwanku, ale z ciężarem bezsilności stworzonej przez obserwowanie ich poczucia bezpieczeństwa wokół nich.
Długość Filmu: 27 minut
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.